Wat een kut week. Ja sorry hoor, maar ik weet het anders ook ff niet. Het is echt een grafweek.

Niet alleen is Ikho (mijn prachtige vrouw) terug naar Zuid Afrika gevlogen omdat we visums hebben, en om hier te blijven er aan allerlei voorwaarden voldaan moeten worden, ook heeft de Nederlandse politie laten zien dat ze heel erg goed kunnen afkijken van Russische collega’s.

Toen ik de beelden voor het eerst zag afgelopen week, van de ME die studenten in Amsterdam volledig in elkaar aan het stoempen was, dacht ik eerst dat het binnenplein van die ene belangrijke locatie in Moskou toch wel verdacht veel op Amsterdam leek…

Nou, het was Amsterdam.

Niet dat het bij dit buitensporige geweld bleef. Neen. Het waren ook de mensen online die de mening gelijk weer in de vingertoppen hadden, en deze al gal spuwend in de commentsectie van verschillende nieuwskanalen plaatste.

Dat de betogers het verdienden. Dat het maar net goed was. Wie ze wel niet dachten dat ze waren.

Ik heb wel een tip voor de betogers bij de UVA: kom met een tractor en trek een Zwarte Piet kostuum aan, dan word je door de politie en gemeente met rust gelaten. En dan vind onze Mark ook dat het allemaal maar gewoon moet kunnen.

Zoals je merk neem ik trouwens in dit stuk tekst het “P” woord niet in de mond. Vind Instagram namelijk niet zo leuk om te delen, maar we weten allemaal dat de protestanten waarover ik spreek het het beste voorhebben met een bepaald land wat wordt onderdrukt door een land met een witte vlag met blauwe ster.

Een kut week dus. Een week waarin verdriet en boosheid overheerste. Een week waarin ik zag hoe ontzettend veel woede en haat er in de maatschappij zit. Een week waarin ik zag hoe studenten net als in de jaren ’80 weer tegen Apartheid de straat op gingen.

Maar ook een week van broederschap. Waarin de Nederlandse studenten laten zien dat ze wel degelijk in staat zijn samen te komen voor het goede. Een week waarin mensen aan mij vragen hoe het gaat. Een week waarin ik het gevoel heb dat ik er toe doe. Dat mijn mening er weer toe doet. Een mening met een hoop liefde eigenlijk.

Zo’n kut week was het dus eigenlijk helemaal niet.