Soms weet ik niet zo goed waar ik moet starten. Dan kijk ik naar het nieuws, en dan zie ik die grote haakneus van onze Hugo weer op mijn beeldscherm verschijnen en dan voel ik me ineens zo ontzettend bedroeft.

Hugo’tje met zijn appjes en mailtjes. De verpaupering van de Nederlandse overheid wordt met de dag groter.

Het ergste is eigenlijk, dat we er met z’n alle geen moment meer van onder de indruk zijn.

“Ow wat mensjes gedupeerd met de toeslagen?” Ach ze hebben toch hun excuus aangeboden?

“Huh, de belangrijkste man als het om veiligheid gaat, is gewoon lekker z’n trouwfeest aan het vieren?” Nou ja, hij heeft gewoon de pech dat hij de minister van Justitie en Veiligheid is. Laat die man ook eens een verzetje hebben.

En dan nu ome Hugo. Hugo de Bokkenrijder was er een schatje bij, want man man man, wat een enorme bak stront trekt Hugo de Jonge achter zich aan zeg.

De beste man dacht dat het een slim idee was om met zijn privé mail met Sywert contact te hebben.

Dat is een beetje alsof ik vreemdga, dit film met de telefoon van mijn vriendin en dan denk: dit zal wel geen staartje krijgen.

Maar een staartje krijgt het altijd. Tenminste, als je een normale, niet machthebbende burger bent. Nu heb ik het grote voordeel dat ik een witte man ben, dus ik sta al 1-0 voor op de rest, maar echte macht heb ik zeker niet.

Macht is iets geks. De meeste mensen met macht hebben geen idee hoe ze er mee om moeten gaan of, nog erger, ze weten het wel, maar kiezen er bewust voor zich als eikels te gedragen. Wat resulteert in (vooral) mannen, die lavendel bloemen gaan kopen, omdat de zogenaamde leider dat ook doet. Wat je in zo’n geval beter kan doen, is even de GGZ bellen.

Kijk. Volgends mij is het heel simpel. Als ik me niet aan de regels houd, dan krijg ik straf. Soms vind ik billenkoek niet erg, maar zodra het buiten mijn slaapkamer gebeurt, ben ik er toch minder content mee.

Maar als iemand met een machtspositie tegenwoordig de fout in gaat, dan is er geen billenkoek. Hooguit een tikje op het achterhoofd, een schuddende wijsvinger, samen met de woorden “niet meer doen he jongetje”, om ze vervolgens precies hetzelfde te laten doen. Kijk, ze voor tribunalen slepen gaat mij ook te ver, maar ontslag is toch wel het minste wat we kunnen verwachten.

Waar het in grote lijnen op neer komt, is dat we het vertrouwen in de politiek kwijt zijn, maar om de een of andere reden niet meer de strijdkracht hebben om de straat op te gaan voor onze rechten.

Begrijp me alstublieft niet verkeerd: ik bedoel niet dat we weer de Primera in Den Bosch weer naar de tyfus moeten helpen. Alleen het zielloos accepteren van de situatie heeft nog nooit iets goeds gebracht.

Ik denk dat ik daar ga starten. De straat op. Zowel letterlijk als figuurlijk. En dan maar hopen, dat die haakneus eindelijk billenkoek krijgt.